Dragana Zarevska, Aleksandar Georgiev: Madness Runs In The Family (2013-2015) ( ) (2013)

„Лудилото е дел од семејството“ беше колаборативна платформа иницирана од Александар Георгиев и Драгана Заревска, со цел да се преиспита природата на нивната професија и да се истражи концептот на проширена кореографија преку перспективата на семејната соработка. Проектот произлезе од претходната работа на Георгиев со неговите родители во 2013 и 2014 година.

Георгиев и Заревска ги предизвикаа традиционалните поими за изведба, ангажирајќи ги членовите на нивните семејства – лица кои често не ја разбираат целосно креативната работа на кореографите и изведувачите, особено оние што работат надвор од институционалните рамки, и кои немаат претходно искуство во танц или перформанс.

„Лудилото е дел од семејството“ отвори простор за различни идентитети и телесни присуства, разградувајќи ги хиерархиските разлики помеѓу професионални и непрофесионални изведувачи. Интимната, интергенерациска димензија на семејната соработка ги замагли границите помеѓу личното и јавното, а перформансите се одвиваа на различни локации, вклучувајќи и домашни простори како нивните домови, преиспитувајќи ги формалните граници на изведбениот контекст.

Со ова, Георгиев и Заревска создадоа инклузивна, отворена платформа во која колективните процеси можеа да бидат доживеани од луѓе со различни општествени профили, професии и контексти, проширувајќи го сфаќањето за тоа што сè може да биде изведба.

Madness Runs in the Family (Ludiloto e del od semejstvoto) was a collaborative platform initiated by Aleksandar Georgiev and Dragana Zarevska to reflect on the nature of their profession and explore the idea of extended choreography through the perspective of family collaboration. The project grew out of Georgiev’s earlier work with his parents, which took place in 2013 and 2014. Georgiev and Zarevska challenged traditional notions of performance by engaging their family members who often do not fully understand the creative work of choreographers and performers, particularly those operating outside mainstream institutional frameworks, and who have no prior experience in dance or performance. Madness Runs in the Family opened up spaces for diverse identities and bodily presences, dismantling hierarchical distinctions between professional and non-professional performers. The intimate, intergenerational aspect of family collaboration blurred boundaries between personal and public, also with the performances in various spaces, including domestic settings like their homes, as a way to rethink the formal boundaries of performance setting. In doing so, Georgiev and Zarevska created an inclusive, open platform where collective processes could be experienced by people from different social groups, professions and environments, expanding the idea of what performance could be.