Plesna predstava “(muš)kost u grlu” je proistekla iz umetničko-istraživačkog procesa, koji je istraživao, kroz koreografske i izvođačke prakse, pojam toksičnog maskuliniteta i njegove atribute (mačizam, mizoginija i femicid, (auto)homofobija, militarizam i radikalni nacionalizam) koji su sadržani u samom telu, u formi arhive muškosti u telu i njen uticaj na telo.
Predstava prikazuje skup različitih pogleda na toksičnu muškost, od strane 5 mladića, koji neprekidnim promišljanjem, iznova nude alternativne muškosti, poigravajući se naučenim telesnim radnjama i diskursima, odvodeći ih do apsurda, i deleći intimne iskaze o sopstvenom odrastanju čvrsto oivičenom socijalnim normama. Fenomenu se pristupilo kroz prizmu scenskih dokumentacija i spekulacija, o specifičnim situacijama, od individualnih do kolektivnih.
Predstava stavlja fokus na telesne akcije, narativ i operacije koji se inkorporiraju tokom sazrevanja u telo mučkarca, čineći valer specifičnih šablona ponašanja koje to telo pod pritiskom društva proizvodi, dok simultano to telo biva posmatrano kao autor štetnih posledica koje ima po savremeno društvo u celini, žene, ali i po same muškarce, pogotovo u patrijarhalnim društvima, gde socijalizacija dečaka često normalizuje nasilje.
Muškost i telo se uzajamno oblikuju, sa pitanjem koliko je moguće da se telo (i delimično i u kojim životnim situacijama) odupre toksičnoj muškosti, a na koji način joj se priklanja? Kako analizira konfliktne telesne obrasce ispoljavanja muškosti/femininosti, kod izvođača, i u kojoj meri postoje umeća tolerancije i baratanja dijapazonom manifestovanja i amortizovanja muškosti u svom telu, i da li se taj fenomen može posmatrati kao potencijal za proširene prakse ili konflikt kroz unutrašnji doživljaj, iskustvo, percepciju mentalnog zdravlja?
Sama činjenica da se u umetničkom procesu sarađuje sa izvođačma različitih seksualnih identiteta i različitih izvođačkih praksi i iskustava, i stavlja ih u fokus na sceni, dok se autorski tim primarno sadrži od saradnica iz različitih umetničkih disciplina, tako snažno ohrabruje i slavi sve njihove individue – predstavlja rušenje heteronormativnih obrazaca i prkosi patrijarhalnim načelima.
“(muš)kost u grlu” predstavlja nameru da se slobodno govori i promišlja o opasnim potencijalima muževnosti u savremenom društvu, i tako pokuša da izađe iz skale tabu tema, kojih nažalost danas ima mnogo.
